بیماری نفریت لوپوس No Further a Mystery

بیماری نفریت لوپوس No Further a Mystery

Blog Article

بیماری لوپوس می تواند بیشتر قسمت های مختلف بدن را تحت تاثیر قرار دهد و هنگامی که این بیماری بر روی اندام های داخلی مانند قلب، ریه ها، مغز یا کلیه ها تاثیر می گذارد، می تواند بسیار جدی تر هم باشد.

سیستم عصبی مرکزی: لوپوس گاهی اوقات می تواند بر سیستم عصبی مرکزی یا مغز هم تاثیر بگذارد که علائم آن شامل: سر درد، سر گیجه، افسردگی، حواس پرتی، مشکلات بینایی، حملات ناگهانی، سکته یا تغییر رفتار می باشد.

لوپوس اریتماتوز نیمه حاد پوستی به زخم و جراحت های پوستی مربوط می شود که در قسمتی از پوست که در معرض نور خورشید است، به وجود می آید. این زخم ها هیچ اثری از خود باقی نمی گذارند.

بیماری لوپوس سیستماتیک باعث بروز درد در ناحیه قفسه سینه می‌شود. درد شدید و اغلب تیز، در ناحیه یا نواحی خاصی از قفسه سینه است.

آزمایش مثبت برای وجود آنتی بادی‌ها تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن بیمار، نشان دهنده یک سیستم ایمنی تحریک شده است.

بعد دیگری از روش مداخله عروق کرونر از راه پوست آشکار شد!

درگیر شدن ریه‌ها: ابتلا به این بیماری احتمال التهاب در بافت قفسه سینه را افزایش می‌دهد به‌طوری‌که ممکن است باعث دردناک شدن تنفس گردد.

در حدود یک سوم افراد مبتلا به لوپوس، باعث ایجاد یک بیماری خود ایمنی اضافی می شوند از قبیل بیماری خود ایمنی تیروئید، به ویژه نوعی که باعث کم تحرکی غده تیروئید می شود.

بیماری بیماری لوپوس و ریزش مو خود ایمنی لوپوس انواع متفاوتی دارد. هر کدام از این انواع به دلایل متفاوتی ایجاد می‌شوند، روی بخش‌های متفاوتی از بدن و پوست تأثیر می‌گذارند و شدت متفاوتی با یکدیگر دارند. انواع بیماری لوپوس عبارتند از:

ضایعات معمولی تر «دیسکوئید» هستند و فقط در افراد مبتلا به بیماری فعال دیده می‌شوند که به محض مشاهده آنها باید به پزشک خود اطلاع داد.

دکتر اولیویا، استادیار گروه پزشکی روماتولوژی در دانشکده پزشکی ایکان در کوه سینا ، در مصاحبه ای می گوید : “ما دریافتیم که با در پیش گرفتن درمان های متناسب، عمر بیماران مبتلا به لوپوس طولانی تر خواهد شد.

در نتیجه فرد با التهاب پوستی، خارش و زخم روی پوست سر دست و پنجه نرم می‌کند که منجر به ریزش مو خواهند شد.

مزاپا و معایب وهزینه لمینت

لوپوس یک بیماری خود ایمنی بلند مدت است که در این بیماری سیستم ایمنی بدن بیش از اندازه فعال می شود و به بافت های سالم و عادی بدن حمله می کند.